Ben inek çok seviyorum. İnekli herhangi birşey gördüğüm zaman ağzımın suları akıyor, içime sokasım geliyor. Ben lisedeyken daha 5 yaşında olan kardeşim dayanamayıp çok tatlı ineğini bana hediye etmişti. Nasıl göz koyduysam ufacık bebeğin oyuncağına, ya da tabi ki de benim kardeşim nasıl üstün bir insansa:) Battaniye olsun, oyuncak olsun, fincan olsun bu yıllardır böyle. En son Milka'nın yaptığı çantalı ambalaj da tabi ki de (Milka sevmememe rağmen) elime yapıştı. Bu satın almak değil atlamak. Ailece dengesiz duygularımız olmasının da bunda etkisi vardır tabi. Benim pek bi dindar babacım bir kurban bayramında inek kestirip eve gelip ağlamaklı ineğin ne kadar güzel gözleri olduğundan falan bahsedip hepimizi bunalıma sokmuştu. İnek seviyorum işte, bunun üstüne de fazla düşünmedim aslında seviyorum. Ama yeni bir teori geliştirdim. İnek o kadar kocaman ki ve aslında istese öyle bi ağzımıza sıçar ki.. Fekat kendisi yüzyıllardır kendini tamamen gönüllü görünen bir şekilde insanlığa adamış bir hayvan. O kadar saf salak ki. Görüntüsüyle çok çelişiyor yaratık. Kediden bile korkan insanlar var ama inekten kimse korkmaz heralde. Canımmmm ya yazık çok tatlılar...
Bu resimdeki inek misscow. Balonun içindeki konkişşş de ben. Canım kocacığım wallpaper yapmış konkişine.
