Bu psikopat manyak çocuk benim canım abimin kızı, benim yeğenim. Çok kıymetlimiz, bir tanecik Aslı'mız... Sinir küpü, menepoz bir bebek. Çok seviyoruz onu.
Aslıcığımı düşünmek beni genelde ama özellikle de bu gece çok hüzünlendiriyor. Ailem Konya'da ben Bursa'da yaşadığım için Aslımın diş çıkarmasını ben göremedim, ilk adımlarını, ilk anne demesini ben duyamadım. Bu gece özel çünkü canım kardeşim Arzu'mu bu gece otobüse bindirdik Konya'ya gönderdik. 1 haftadır bizimleydi. Şimdi o gidince ev boş gibi oldu. Ben de oturdum fotoğraflarımıza bakıyorum.
Bu da geçen haftasonundan "ben de yemek yapabilirim, benimde blogum var, fotoğrafını çekerim, oraya da koyabilirim" psikolojisiyle çekilen, gururlu ve de mutlu bir fotoğraf. Zavallı dolmalar biz havuza gireceğiz, güneşleneceğiz diye heba oldu. Kırk yılın başında bir yemek yaptım, onu da yaktım. Yengeçlerin yüz karasıyım.... Halbuki pişmeden önce ne kadar güzel görünüyorlardı bakınız....
Tencereyi halının üzerine koyup fotoğrafını çekme fikri aşırı derecede sanatçı ruhlu olan kocacığıma aittir. Manyak oldu gerçekten.... Sonuç olarak dolmalar yandı.
Ben de bahçede beni oyalayanları cezalandırdım. Adalet yerini buldu. Bu da çizgi roman gibi oldu böyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder