Hayatımın kadınısın...

Canım Arzum, hayatımda en sevdiğim insan

Şimdi demek isterdim ki; "seni ilk defa kucağıma aldığım an dün gibi aklımda" falan. Ama hafızam hiç bir zaman iyi olmadı. Şunu söyleyebilirim: seni ilk gördüğüm anı hatırlıyorum. Kafanla vücudun arasında boyun yokmuş gibi gelmişti bana:) Birkaç defa tekrarlamıştım hatta insanlara, onlara da enteresan geleceğini düşünerek. Ne kadar şanslı bir insan olduğumu fark etmiş miydim o zaman bilmiyorum. 11 yaşındaydım işte, güzel bebek, tatlı bebek, oyuncak gibi falan gelmiş olabilirsin o yıllarda. 29 yaşımda rahatça söyleyebilirim ki, her zaman söylediğim gibi hayatımdaki en büyük şansım ailem. Ve senin gibi mükemmel bir kardeşe sahip olduğum için çok mutluyum.

Aile meseleleri ince meseleler. Ailemiz bize çok şey verir, çok şey alır. Çok zor günler de geçirdik demek isterdim ama en zorlarını sen geçirdin. İncecik narin görünüşünün çok üstünde güçlü bir kız olduğunu gösterdin herkese. O kadar çok isterdim ki gerçek bir ablalık yapıp gözlerini kulaklarını kapatıp ruhunu yaralayacak herşeyden seni uzak tutmayı. Biz "zırıldak duygusal ailesi" kendi yaralarımızla uğraşırken minicik Arzumuzu unuttuk çoğu zaman. Herkes adına senden özür diliyorum bebeğim. En büyük yaraları biz en yakınındakiler açtık sende.

Sen bugün 18 yaşını dolduruyorsun. Kocaman bir kız oldun artık. Ablanla içmeye gidip yataklara falan kusacak yaşa geldin:) Gerçek dünyayla karşılaşmaya başlayacaksın artık. Gördüğün birçok şey hoşuna gitmeyecek. Ama artık kendi yolunu çizme vakti ve önündeki yol ne kadar sana ait bir yol olursa o kadar mutlu olacaksın. Hiçbir şeyden korkma canım. Korkuların yolunu şaşırtır. Bundan sonra sen varsın ve yapmak istediklerin...

Doğum günün kutlu olsun demek istiyorum, boğazıma birşey tıkanıyor. Zor geliyor. Kabullenmek istemiyorum 18 yaşında olduğunu. Hayatın boyunca o evde annenin yanında kalmanı, ben kırk yılın başında, bencilce, canım istediğinde geldiğimde "ablaaaa, ablacım" deyip sarılmanı istiyorum. En büyük derdinin okul eteğinin boyu olmasını istiyorum. Hep Bursa'ya gelmeni, altınsarısı babetler aramamızı istiyorum. Seni laptopunla bir odaya kapatıp 50 yaşına kadar çıkarmamak istiyorum. Ah Arzucum, kalbimi çıkarıp şu anda neler hissettiğimi, 2 aydır ne karın ağrıları çektiğimi göstermek istiyorum sana. Ne kadar heyecanlıyım, ne kadar mutluyum aslında, ne kadar korkuyorum anlatmak istiyorum, anlatamıyorum. Söyleyecek söz bulamıyorum.

Yüzüne karşı bu saçma sapan şeyleri bile söyleyemezdim. Yarın muhtemelen seni arayıp "mutlu yıllar bitanem, bu akşam ne yapacaksınız" falan diycem:)

Canım kardeşim, iyi ki doğdun... Hayatımızı güzelleştirdin.

P.S. Bizim anne babalarımız herkesin bize tecavüz edebileceğini düşünür, biz hiç kimsenin bize tecavüz edemeyeceğini düşünürüz. İkisi de doğru değil bebeğim:) Al bu da sana abla nasihati...