Dün gece annanelerin göreceği cinsten bir rüya gördüm. 10 tane ortalama akıllı teyzeye anlatsam hepsi de aynı şeyleri söylerdi. Ama bana iyi geldi. Gece sıçrayarak uyandım. Kendi kendime anlattım unutmayım diye. Çok uzaklardan biri "seni hep sevicem" dedi "her zaman yanındayım" dedi "ben iyiyim" dedi. Ben Yusufcan'a sarılıp hüngür hüngür ağladım. Dünyanın en yakışıklı adamı herkese bi selam çakıp kaçtı..

İnsanın canı istemez mi astronot olmak? Sonuçta astronot olmak demek yerçekimsiz bir alette kola içmeye çalışırken kameralara gülümsemek değil mi? Herkes ister. Ya da ne biliyim oyuncu olmak. Oyuncuların çektiği tek zorluk dizilerden kazandıkları o kadar parayı nerelerine sokacaklarına karar verememeleri değil midir? Ben hep yönetmen olmak istemişimdir. Otur havalı yönetmen koltuğuna gel de , git de, bak de, stopsa stoptur yani. Oh ne güzel hayat. Dünyadaki bütüüüüün şarkıcıların manitaları kapıda sıralı. Futbolcu desen hepten kebap. Hadi hiçbiri olmadı gir bi kurumsala bütün gün solitaire oyna di mi? Hayat ne kadar kolay aslında. İş güç falan dediğin gül gülistan. Ama nasıl olduysa nereden çıktıysa bi yerde benim kafama sokmuşlar "bırak kızım bunları otur kocanla mis gibi fingir fingir yaşa" fikrini. Hiç de fena fikir değil aslında. Ama görüyorum ki sevgili tanrımızın planları farklıymış. O benim sudan çıkmış balığın hissiyatını paylaşmamı istemiş.

Dear God; hayatım boyunca hiç balık avlamadım ama çok balık yedim. Bunun cezasını mı çekiyorum şu anda? Sudan çıkmış balığın kaderi ölmek mi?

Dear Friends; bu balıklıktan koyunluğa terfi etme telaşına artık girmiş bulunuyorum. Tam giremesem de aslında itiliyorum. Ağzı yüzü düzgün öneri ve yardım taleplerinizi sabırla dinlemeye çalışacağım.. Zor olacak ama s.ke s.ke..

ajitasyon.. olur o kadar..

Kocasını çok seven kadın kikir kikir duygulanarak (evet kikir kikir duygulanmak diye bişey var) facebookta bu videoyu "kociş bak sennn" diye kocasına gönderirken aylar sonra mesajlarına bakarken tamamen unuttuğu bu videoyu görüp yastıklara kapanıp ağlayacağını ve yok olmak isteyeceğini düşünmemiştir elbette.

Beni bilenler bilir. Okuyanlar az çok anlamıştır. Hayatımın büyük bir kısmı sızlanarak ve kendimi yerden yere vurarak geçmiştir. Hazır olun çok enteresan şeyler söyleyeceğim.

BEN ÇOK GÜÇLÜ BİR İNSANIM.

BEN ÇOK MANTIKLI BİR İNSANIM.

BEN ÇOK İYİ KALPLİ BİR İNSANIM.

Buna daha milyon tane iyi sıfatla devam edebilirim. Yanlış anlamayın. Bu aptal saptal kitaplardaki "aynaya bakın, güzelim deyin, kendimi seviyorum deyin" gibi birşey değil. Somut kanıtlarım var. Alçakgönüllülüğün hala süper bir meziyet olduğunu düşünüyorum. Alçakgönüllü olmaya çalışan bir insan olduğum için de bunları benden bir daha zor duyarsınız. Ama haberiniz olsun istedim. Ben iyi bir karaktere sahip olduğumu biliyorum artık. Ve bu karakteri kime borçlu olduğumu da biliyorum..

“Her hakiki aşk, umulmadık dönüşümlere yol açar. Aşk bir milad demektir. Şayet “aşktan önce” ve “aşktan sonra” aynı insan olarak kalmışsak yeterince sevmemişiz demektir. Birini seviyorsan onun için yapabileceğin en anlamlı şey değişmektir!” (Elif Şafak)

O kadar çok yazmak istiyorum ki.. Yazacak tonlarca şey var. Uzuuuun uzuun yazmak istiyorum. Hayat dersleri biriktirdim. Kabuslar, gözyaşları, acılar, deneyimler ve hatta kokular biriktirdim. İçine atma diyorlar. Konuşamıyorsan yaz diyorlar. Ama ben kendimle bile konuşmuyorum artık.

giriş gelişme sonuç

bir varmış bir yokmuş...

bir arpa boyu...

40 gün 40 gece...

"‘Hayat devam ediyor’ filan diyorlar ama benim için aslında hayat pek devam etmiyor şu sıralar. Neyi devam etsin? Benim için hayat yeniden başlıyor şu anda sanırım. Hem de sıfırdan." buyurmuş kaan sezyum.. ivet.

http://dayakistiyorum.blogspot.com/2008/06/trkiye-hrvatistan.html

dayanabiliyorsam senin sayende..

30.04 2005 mutlu güzel birgün.. yıldönümümüz kutlu olsun bitanem..

ben bugün ateş böceği gördüm
ateşin düştüğü yeri yaktığını gördüm
içimin yandığını gördüm
ardından yananları gördüm
inanamadığımı, dayanamadığımı, insanın herşeye dayanabileceğini gördüm
nerde olursan ol bana uzanan elini gördüm..

melek kanatlarını kırdı.. çok daha büyükleri çıkacak yerine..

çıkmadık candan ümit kesilmez..

Bizim bi arkadaş var. Yok olmadı. Bi arkadaşın arkadaşı.. Çok depresif bi tip. Ama o kadar depresif bi tip ki "yazık" bile diyemezsiniz, "amaaaaan yettin artık" diyebilirsiniz. "Böyle yapma" da diyemezsiniz çünkü o, o kadar çok "öyle yapmayım, böyle yapmayım" der ki size fırsat kalmaz. Eskiden özünde çok şahane bi insan olduğuna inanırdı. Şimdi o da kalmadı pek. Durum fena gibi görünüyor yani.. Yağ oranı da çok kötü çıktı. Yazık yarısı yağ nerdeyse.. Ama bi sever, sevdiklerine pek emek veren bi tip olmasa da .. Çok güler, çok ağlasa da.. Spora da başladı..