3 Ekim 2010 Pazar

O kadar çok yazmak istiyorum ki.. Yazacak tonlarca şey var. Uzuuuun uzuun yazmak istiyorum. Hayat dersleri biriktirdim. Kabuslar, gözyaşları, acılar, deneyimler ve hatta kokular biriktirdim. İçine atma diyorlar. Konuşamıyorsan yaz diyorlar. Ama ben kendimle bile konuşmuyorum artık.

3 yorum:

Tanya's dedi ki...

Merak

Adsız dedi ki...

Seni senden başka hiç kimse anlayamaz ve seni anlatamaz.Bence
kendine kendini anlatmalısın.Önce
kendini anlamalısın.Kabuslar, gözyaşları belkide sana kendinle
ilgili bir şeyler söylüyorlardır.
Ben bu yaz 15 gün arayla önce babamı sonra annemi kaybettim.Onları çok özlüyorum.Onları içinde bulundukları hastalıklardan kurtaramadım,iyileştiremedim.En çok bu üzüyor beni.Belki seninde
kabuslarının gözyaşlarının başka bir sebebi vardır.Sirde bu açıdan bak.Sana akıl vermek haddim değil ama sana bunları yazmak istedim Özlem abla.Ayrıca yazılarınıda özledim.İyi olman dileğiyle...
Sema

özlem hanım dedi ki...

semacım başın sağolsun, çok acı verici birşey yaşadığın. ve öğretici ve senin dediğin gibi kendimizle ilgili şeyler söylüyor. dünyayla, hayatla en gerçek hesaplaşmamız böyle acılar sayesinde gerçekleşiyor belki de.. öğrendiklerimiz aklımızda özlemimiz kalbimizde dünyanın dönüşüne ayak uydurmaya devam edicez kavuşuncaya kadar..