"Benim annem, güzel annem, dünyanın en iyisi annem"i bir kenara bırakırsak; benim annem ben çocukken dünyanın en hayat dolu kadınıydı. Kuşa, böceğe heyecanla bakan, şarkılar söyleyen, 8 aylık hamileyken kaydıraktan falan kayan bir kadındı. Farklı bir tipti. Kuzenlerim en çok annemi severdi akraba tayfasından. Çocuklarla çocuk olurdu benim canım annem. Gözleri ışıl ışıl parlardı gülerken.
Hayat kolay değil. Herşey değişiyor. Ben değişime her zaman inanırım. Değişim iyidir. Ama insan ayıklamak istiyor bazen. Değişelim gelişelim ama bazı şeyleri saklı tutalım istiyor. Olmuyor her zaman.
Canım annem şimdi 50'li yaşlarında.. Daha güçlü belki, onun yapamayacağı şey yok bu hayatta. İnsanlara faydalı (sadece yakınlarına değil). Yine güzel bir çiçek gördüğünde çığlık çığlığa. Ama eskiden olduğu gibi çiçeklerle dolu değil evi. Zamanı yok. Yine gözleri ışıl ışıl gülerken ama yorgun. Yine sevgi dolu herkese ama kırgın.
Benim annem süper annem.. İnsan olmak yetmiyor yetmiyor zaten superman superman olmak lazım bazen...
oyalan
3 gün önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder