Ben blogumu özlüyorum. 1 sene 3 ay önceki herşeyi özlediğim gibi bloguma aklıma estiği gibi saçma salak herşeyi yazmayı özlüyorum. Ama 1 sene 3 aydır en sıradan herşeyi yapmakta zorlandığım gibi buraya birşeyler yazmakta da zorlanıyorum. Buraya yazmak benim için yaşadıklarımın altını çizmek gibi olmuştur hep. Evet hayat devam ediyor, evet ben yine gülüyorum, tatil programları yapıyorum, zayıflamaya çalışıyorum.. Ama hayatın devam ettiğini belgelemek zor geliyor. Şimdi ben buraya şöyle gezdik böyle eğlendik yazsam Bahadırıma haksızlık edecekmişim geliyor. Ama bir saniye aklımdan çıkmasa da ben Bahadırım olmadan da... yazdım kaldım işte. Devamı gelmiyor.